Δαναός

Μυθολογικό πρόσωπο. Γενάρχης των Αργείων που έφυγε από την Αίγυπτο με τις πενήντα κόρες του (Δαναΐδες) για να αποφύγει τον γάμο τους με τους πενήντα γιους του αδελφού του, Αιγύπτου. Οι ανιψιοί του όμως τον ακολούθησαν στο Άργος και τον ανάγκασαν με απειλές να δώσει τη συγκατάθεσή του για τον γάμο. Εκείνος δέχτηκε, αλλά έδωσε κρυφή εντολή στις κόρες του να σκοτώσουν τους άντρες τους την πρώτη νύχτα του γάμου. Όλες υπάκουσαν εκτός από την Υπερμήστρα, σύζυγο του Λυγκέα. Οι άλλες παντρεύτηκαν αργότερα νέους του τόπου και οι απόγονοί τους αποτέλεσαν το γένος των Αργείων. Σύμφωνα με άλλη παραλλαγή του μύθου ο Λυγκεύς σκότωσε τον Δ. και τις κόρες του για να εκδικηθεί τον θάνατο των αδερφών του. Οι Δαναΐδες λατρεύονταν ως νύμφες των πηγών. Ο μύθος που αναφέρεται στις κόρες του Δ. έχει ίσως σχέση με μια γαμήλια μυστηριακή τελετή που είναι συνδεδεμένη με τη λατρεία των νερών (το όνομα του Δ. προέρχεται από μια ινδοευρωπαϊκή ρίζα, από την οποία προήλθαν οι ονομασίες διαφόρων ποταμών). Ακριβέστερα, σχετίζεται με τη φύση των ποταμών της Αργολίδας, που άλλοτε στερεύουν και άλλοτε πλημμυρίζουν. Για να τιμωρηθούν για τον φόνο των συζύγων τους, οι Δ. ρίχτηκαν μετά τον θάνατό τους στα Τάρταρα, όπου υποχρεώθηκαν να γεμίζουν με νερό έναν πίθο χωρίς πυθμένα. Η ιδιότυπη αυτή ποινή έχει σχέση με τη λατρεία των νερών. Σε αυτό τον μύθο βασίζεται και η υπόθεση της τραγωδίας του Αισχύλου Ικέτιδες. Οι πενήντα κόρες του γενάρχη των Αργείων Δαναού υπάκουσαν όλες, εκτός από την Υπερμήστρα, στη διαταγή του πατέρα τους και σκότωσαν τους άντρες τους, τους γιους του Αιγύπτου, όπως απεικονίζεται σε λεπτομέρεια γαλλικής μικρογραφίας (Εθνική Βιβλιοθήκη, Παρίσι).